Wzorem dużej hokejowej Galerii Sław i innych zespołów, nasza organizacja także postanowiła utworzyć Hall of Fame. Stało się to 22 października 1992 roku - sezon po zdobyciu drugiego w historii Pingwinów pucharu Stanleya. Na dzień dzisiejszy znajduje się w niej 18 osób, nie tylko hokeiści, ale również trenerzy i działacze, którzy przyczynili się do sukcesów Penguins. Pierwszą osobą, która znalazła się w Hall of Fame był Bob Johnson, ostatnią na tą chwilę Frank Sciulli (2007 r.). W Galerii znajduję się także jedna kobieta - Elaine Heufelder (wyróżniona w 1996 r.). 3 z 18 członków Penguins HoF znajduje się również w wielkiej Hockey Hall of Fame.


  Bob Johnson (1992)
Został trenerem drużyny z Pittsburgha 12 czerwca 1990 roku, prowadząc zespół do pierwszego w historii Pucharu Stanleya w sezonie 1990/91. Był drugim trenerem urodzonym w Stanach Zjednoczonych, który wywalczył to trofeum. Zmarł pół roku po odniesieniu tego sukcesu, 26 listopada 1991 roku.


  Rick Kehoe (1992)
Prawoskrzydłowy, zdobywca 55 goli dla Penguins w sezonie 1980/81. Kehoe jest trzecim graczem w historii organizacji pod względem liczby zdobytych punktów w sezonie zasadniczym (636), czwartym pod względem bramek (312) i czwartym patrząc na ilość rozegranych meczów (722). Dwukrotnie grał w Meczu Gwiazd NHL. Zwycięzca Lady Byng Trophy w roku 1981. W późniejszych latach asystent trenera i head coach Penguins.


  Jean Pronovost (1992)
Rozegrał 10 sezonów w barwach Penguins (lata 68-78). W sezonie 1975/76 został pierwszym graczem w historii organizacji, który zdobył 50 bramek w sezonie. Pięciokrotnie był najlepszym strzelcem drużyny z Pittsburgha, dwukrotnie najlepszy w punktacji kanadyjskiej. W 9 z 10 sezonów notował co najmniej 20 bramek. Trzeci zawodnik pod względem bramek (316), piąty pod względem punktów (603), ósmy wśród asystentów (287). Zdobył 70 bramek podczas przewagi (5 miejsce w organizacji) oraz 42 gole wygrywające mecz (GWG). Czterokrotny uczestnik Meczu Gwiazd NHL. Kapitan Penguins w sezonie 1977/78.


  Syl Apps (1994)
Apps rozegrał w barwach Penguins sześć pełnych sezonów, zdobywając w tym czasie 151 bramek, notując 349 asyst w 495 meczach sezonu regularnego. Trzykrotny lider w zespole pod względem strzelonych bramek, pięciokrotny jeżeli spojrzymy na klasyfikację asyst. W rozgrywkach 75/76 zanotował na swoim koncie 99 punktów (32 bramki i 67 asyst). Został MVP Meczu Gwiazd NHL w 1975 roku w Montrealu.


  Dave Burrows (1996)
Obrońca Penguins w latach 71-78, a także w sezonie 80/81 po którym zakończył karierę. Rozegrał w drużynie z Pittsburgh'a 593 mecze (8 miejsce w organizacji), pięciokrotnie występując z nią w fazie Play-off. Dwukrotnie wybrany do Meczu Gwiazd NHL w sezonach 74 i 76.


  Edward J. DeBartolo (1996)
Został właścicielem organizacji w 1978 roku. Pod jego rządami Penguins zdobyli pierwszy Puchar Stanleya w sezonie 1990/91. Niedługo po wywalczeniu mistrzostwa sprzedał klub. Zmarł 19 grudnia 1994 roku, w wieku 85 lat.


  Elaine Heufelder (1996)
Asystent wykonawczy pierwszego managera budowy Civic Arena (znanej pod nazwą Mellon Arena), przez 35 lat związana z organizacją. Pracowała z pięcioma właścicielami Penguins od Paul'a Manthy do Mario Lemieux. Odgrywała ważną rolę podczas budowy hali i w kierowaniu biurem całej organizacji. Zrezygnowała w sezonie 2002/03.


  Mario Lemieux (1999)
Żywa legenda Pittsburgh Penguins. Lider organizacji pod względem ilości występów, zdobytych bramek oraz uzyskanych asyst. Kapitan zespołu w obu sezonach zakończonych zdobyciem Pucharu Stanleya. Draftowany z numerem pierwszym w 1984 roku. Podczas pierwszych dwunastu sezonów rozegrał 745 spotkań, zdobywając w nich 613 bramek i 881 asyst (rekordowy sezon to 199 punktów). Sześciokrotny król strzelców całej ligi, trzykrotny MVP, dwukrotnie wyróżniony tytułem najwartościowszego gracza fazy Play-off. W 1997 zawiesił karierę i znalazł się w hokejowej Hall of Fame. Dwa lata później z grupą inwestorów uratował klub przed bankructwem. Powrócił na lodowe tafle na pięć sezonów. Zakończył karierę na 8 miejscu pod względem ilości punktów (1,723) i 10 w klasyfikacji strzelców (690). Aktualnie jest właścicielem całej organizacji.


  Jack Riley (1999)
Pierwszy manager generalny klubu Pittsburgh Penguins. Stworzył pierwszy zespół w historii organizacji w 1967 roku. Rolę managera generalnego sprawował dwukrotnie, po raz pierwszy w latach 1967-70, ponownie w latach 1972-74. Pomiędzy tymi okresami sprawował funkcję prezydenta klubu - lata 1970-72.


  Joe Mullen (2000)
Pierwszy zawodnik urodzony w Stanach Zjednoczonych, który zdobył 500 bramek na taflach NHL. Jego kariera trwała 16 lat i była pełna osiągnięć, w tym trzykrotne zdobycie Pucharu Stanleya (raz z Calgary, dwukrotnie z Penguins). Zakończył karierę w 1997 roku i został asystentem trenera w Pittsburgh'u. Uhonorowany miejscem w Hockey Hall of Fame, USA Hockey Hall of Fame, Wester PA Sports Hall of Fame oraz Boston Collage Hall of Fame.


  Craig Patrick (2001)
Najdłużej w historii sprawował funkcję managera generalnego w organizacji (przez 16 sezonów). W czasie jej sprawowania doprowadził klub do dwóch Pucharów Stanleya, 5 krotnego mistrzostwa Dywizji oraz jedynego w historii President's Trophy. Uhonorowany Lester Patrick Award w 2000 roku, za swój wkład w hokej w Stanach Zjednoczonych. Mianowany do Hockey Hall of Fame w 2001 roku. Asystent trenera oraz asystent managera generalnego zespołu USA podczas Igrzysk w 1980 roku, gdzie Stany zdobył złoty medal.


  Mike Lange (2001)
Głosem Pittsburgh Penguins” jest jednym z najbardziej wyjątkowych i uznanych komentatorów sportowych za Oceanem. Swoją pracę rozpoczął w roku 1974. Do dzisiejszych czasów obecny na praktycznie każdym meczu Penguins. Wybrany do Hockey Hall of Fame w listopadzie 2001 roku, przyznano mu wówczas Foster Hewitt Award. Jedna z najważniejszych postaci pozasportowych w Pittsburgh'u.


  A. T. Caggiano (2001)
Przez ponad trzy dekady pracował na w szatni i na zapleczu organizacji. Przez 33 sezony nie opuścił ani jednego domowego meczu Penguins, mocno związany z organizacją. Zakończył swoją pracę w maju 2000 roku. Uhonorowany przez Penguins Booster Club własną nagrodą, która jest przyznawana od sezonu 2000/01 pod nazwą "AT Caggiano Memorial Trophy".


  Les Binkley (2003)
Bramkarz, pierwszy zawodnik który podpisał kontrakt z Penguins w 1967 roku. Reprezentował klub do sezonu 1971/72. Rozegrał 196 meczów w sezonie regularny i 7 podczas fazy Play-off. Podczas pierwszego sezonu uzyskał 6 shutoutów, co jest drugim wynikiem w historii organizacji. Łącznie zanotował 11 meczów z czystym kontem, co daję trzecie miejsce pod tym względem w historii klubu.


  Ulf Samuelsson (2003)
Dołączył do Penguins 4 marca 1991 roku, podczas mistrzowskiej kampanii wraz z Ronem Francisem i Grantem Jenningsem. Zdobywca dwóch Pucharów Stanleya w barwach Pingwinów. Rozegrał 277 meczów w sezonie regularnym do 1995 roku. Zanotował 110 punktów i 927 karnych minut. Zdobywca decydującego o mistrzostwie gola w finałach w 1991 roku.


  Vince Lascheid (2003)
Był organistą w Civic / Mellon Arenie. Związany z tą funkcją od 1970 do 2003 roku, czyli ponad trzydzieści lat. Podczas swojej muzycznej kariery oprócz Penguins pracował tylko z Pittsburgh Pirates (baseball) i Pittsburgh Triangles (drużyna tenisa w latach 70'). Zmarł 20 marca 2009 roku.


  Paul Coffey (2007)
Obrońca Penguins występujący w latach 1987-92. Podczas występów w Pittsburgh'u notował średnią ponad jednego punktu na mecz, zdobywając 108 bramek i 332 asysty w 331 rozegranych spotkaniach. Oprócz tego zdobył 26 punktów w 22 meczach fazy Play-off. Jedyny obrońca w historii organizacji, który zdobył 100 punktów w jednym sezonie (dwukrotnie - 113 i 103pkt). Kapitan Penguins przez część mistrzowskiej kampanii 1990/91. Dołączył do Hockey Hall of Fame w 2004 roku.


  Frank Sciulli (2007)
Pracował jako asystent w szatni od 1967 aż do 2007 roku. Regularnie obecny w szatni dwóch zespołów z Pittsburgh'a - Penguins i Steelers.


Penguins' Ring of Honor
trenerzy: Herb Brooks, Bob Johnson, Craig Patrick
bramkarze: Tom Barrasso, Les Binkley
obrońcy: Dave Burrows, Paul Coffey, Larry Murphy, Ulf Samuelsson
napastnicy: Ron Francis, Jaromir Jagr, Rick Kehoe, Mario Lemieux, Jean Pronovost, Kevin Stevens, Mark Recchi

Professional Hockey Hall of Fame
17 graczy Penguins, ostatnio dołączyli Mark Recchi (2017) i Sergei Zubov (2019)

U.S. Hockey Hall of Fame
16 graczy Penguins, ostatnio dołączył Scott Young (2017) oraz Bryan Smolinski w ramach zespołu USA z 1996 roku (2016)